Wstęp

Blanca

Wiele razy słyszałam tę legendę. Moi dziadkowie byli mistrzami w opowiadaniu jej przy rodzinnych ogniskach. Miewałam ochotę po prostu zatkać uszy i zacząć krzyczeć, gdy po raz dziesiąty jednego dnia miałam ją usłyszeć. Teraz jednak, po tym, co się stało, jest dla mnie czymś oczywistym, czymś co nie wyobrażam sobie wprowadzać do mojego codziennego życia.

Wszystko zaczęło się parę tysięcy lat temu, gdy światem rządzili bogowie z zamkniętymi w ich ciałach żywiołami. Był Samadres, bóg Wody, Thoren – bóg Ognia, Alija – bogini Powietrza i Fareja – opiekunka Ziemi. Wszyscy czworo powstali z niebytu, chaosu panującego przed nimi. Nigdy nie mieli problemów w kontaktach. Ludzie egzystowali na ziemi, oddając im cześć i budując dla nich świątynie. Kilka największych ocalało, w tym słynna Świątynia Czterech Bogów – Cuatro Dioses del Templo. W końcu, zmęczeni ciągłą władzą oddali swoje moce najbardziej zaufanym poddanym, magom zwanym Arquero. Nazwa wzięła się od ‘strzelania’ mocami niczym strzałami. Oni, nie chcąc, by coś stało się mocom, zamknęli je w wielkiej klepsydrze, by móc chronić je od zwykłych śmiertelników.
Żywioły jednak uwolniły się i rozpadły w cztery strony świata. Tam też napełniły dusze wybranych przed siebie śmiertelników, którzy zostali uznani jako pełnoprawni magowie. Mimo częstych, między ludami panował pokój, współpracowali przy gospodarce i przemyśle. Po kilkunastu latach na świat przyszły dzieci w każdym z plemion. Naznaczone cienkimi bliznami na lewych łopatkach. To właśnie oni mieli uratować świat przed zbliżającą się nieuchronnie wojną. Zapowiedziała ją Wyrocznia Rosebuth. Dlatego też dzieciaki te muszą wyruszyć w podróż do Świątyni Czterech Bogów, gdzie nauczą się umiejętności przypisanych ich plemionom. Każdemu jednak miejsce to objawia się inaczej, wystawiając na próbę największe trudności.